KOCA BİR BOŞLUKTUM

 

Dümdüzdü gördüğüm tüm düşler…

Çalınmış bir sahipsizliğin

Ağıtıydım duvarlarda,

Ve isleri sinmiş bir âşıktım köşe başlarında.

Hayat sek sek oynarken

Körebe oldum ben.

Tutunmaktı emelim

Çalılara astığım yalnızlığıma.

Dostlarım vardı

Hepsi yaşanmışlıkların ayrı birer düşleriydi.

Hepsi ayrı bir bahar

Ayrı bir ümitti…

Ve umut şarkıları söylemek yasaktı buralarda.

Tutamadığım yalanlarım oldu

Hayata karşı, dostlarıma, anneme…

Hiç söyleyemediğim bir türküm vardı

Ateşlerde közlediğim…

Çekip gitmekti bazen kolay

Bazense en berbat olan.

Koca bir kayanın altında kalmak gibi bir şey.

Hiç susturamadım içimdeki türküyü,

Hiç saklamadım içimdeki acılarımı.

Koynuma alıp yattım hüznü,

Ona sahip çıktım.

Yani herkesçe zor olanı yaptım.

Hayatı sevdim,

Dostlarımı, annemi…

Ve babama şiirler yazdım hiç okuyamadığım.

Kardeşim oldu sevinçlerim

Acılarım ağabeyim.

Sevdim yanlış olan her şeyi,

Sevmeyi yanlış öğrettiler bize.

Bütün yasak sayılanlarda gizliydi oysa mutluluğumuz.

Ve hep geçilmez denilen

Yollardan döndük bu yüzden.

Hayat en güzel şiirdi,

Hiç söylenmeyen…

Bizlerse birer parçasıydık.

Hayat koca bir hiçti kimi zaman…

Aşklar uzaktı bize,

Ya da uzak saydıklarımızın aslında tam ortasındaydık.

Hangi yolda niye vardık?

Dümdüzdü gördüğüm tüm düşler…

Ve dişlerimle parçaladığım sevdalarım vardı.

Dilimi param parça yapan saçma sapan avunmalarım….

Koca bir boşluktum işte bende

Ne kendi içimden çıkabiliyor

Nende kendime varabiliyordum.