ÖLÜMLE SEVİŞİRKEN

 

Saat kaçtı bilmiyorum

Fakat gün daha yüzünü göstermemişti.

Bir edvar ağırlığında demlenen düşlerimin

Seyrini sürdüğüm bir zamansızlık vaktiydi.

Usulca uyandırdı önce beni,

Sonra yanıma serildi…

Saçlarımı suskun ve keskin soluk alışlarıyla

Bir bir dalgalandırdı,

Ve kulağıma daha önce hiç duymadığım

Bir şarkı söyledi.

Gözlerinin derinliği sonsuzluktan gelen bir şiirdi.

Dalga dalga bedenime süzülüşü

Her bir zerremi salt etmişti…

Ve yavaş yavaş geceliğimin düğmelerini çözdü…

Üzerimde ne var ne yok hepsini

Bir bir çıkarıp yere serdi.

Öylece kımıldamadan onu seyrettim.

Elleri önce saçlarımdan geçti,

Alnımdan gözlerime indi.

Usulca elleri tüm bedenimi gezdi…

Maslup olan çıplaklığım

Nefsimin şiddetiyle parçalanmıştı.

Kapadım gözlerimi karanlığı izledim

Ve derin bir iç çektim!

Sanki içimden töz yanımı söküp gitmişti.

Zamanın belirsizlik halini yaşarken

Tarifsiz bir sızı

İçimde en ücra köşeye ilişti.

Ben titrerken korkuyla,

O sessizce çekip gitti daha sonra.

Bir vakit odaya girdi biri

Çığlık  attı çırılçıplak görünce beni…

“aman Allah’ım! Ölmüş…” dedi

“yooo….” Dedim

Duyulmadı sesim.

Ölümle sevişirken

Ruhumu teslim etmiştim!